O aspecto e a historia das cadeiras de “a súa santidade” son ilustrativos da pretendida dignidade á que serven como asento. De entre as utilizadas polos pontífices destaca “a xestatoria”. Abandonada definitivamente por Xoán Paulo II, é o referente obrigado no que a sillería papal refírese.
Curiosamente, algunhas voces sinalan o interese de Bieito XVI por recobrar o uso da xestatoria, un uso que incluía ser portada sobre as costas de catro fieis.
Modelo 1. Papamóvil chair.
A pesar das queixas por parte dos fieis sobre a velocidade con que se despraza o papamóvil, o asento usado por Bieito XVI carecía de cinto de seguridade. A tradicional sobreelevación da cadeira do pontífice resólvese mediante un sofisticado mecanismo pneumático.
Este mecanismo unido ao lixeiro ton marfil- beige e ás formas timidamente redondeadas da peza danlle o aspecto dun xenuíno dispositivo xerontolóxico.
Modelo 2. Sentar cathedra na catedral.
Todo un exemplo de boa fe. Unha empresa da capital do moble “regala” o conxunto de asentos do pontífice e acompañantes. As malas linguas, con todo, sinalan que a empresa de carpintería oferente obtería notable publicidade grazas á súa “doazón”.
O deseño é un gracioso encaixe de contrarios: a sinxeleza e rusticidad do voto de pobreza co luxo do coiro branco e o aceiro inoxidable; nobreza nos materiais, austeridade no seu aspecto, incomodidade no seu uso; as posicións estritamente jerarquizadas dos sedentes contrastan coa linguaxe moderna.
Unhas cadeiras -especialmente as que acompañan ao trono papal- que ben poderían formar parte dun ático de solteiro ou da consulta dun dentista moderno.
Modelo 3. A cadeira oca.
Bieito XVI oficiou na praza do Obradoiro unha fastuosa cerimonia na que a cabeceira litúrxica era un auténtico estudio de televisión. Pensado para a súa retransmisión, o deseño do espazo en torno ao pontífice incluía todos os detalles e, por suposto, o mobiliario.
Provisional e oco, así era o escenario da súa santidade. Estas características -quizais tamén valores- estaban presentes tamén no trono papal, un adusto asento fiel á estética “pladur look total”.
Modelo 4. A cadeira fiel.
De plástico modelado e apilables, as verdadeiras protagonistas na praza do Obradoiro foron as cadeiras dos fieis. Cadeiras fieis á súa función, fieis ao material e á tecnoloxía de fabricación. Eran miles e eran brancas.
Modelo 5. Benedicto XVI na capital do deseño.
Agora que a basílica da Sacra Familia foi consagrada podemos afirmar definitivamente que nunca coñeceremos o espazo soñado por Gaudí. Con todo Bieito XVI tivo a oportunidade de experimentar a concepción do espazo e a construción do Mestre catalán a través das súas cadeiras.
Gaudí teñen unha dignidade irredutible, non hai máis que ver a naturalidade coa que os expertos actores manéxanse nunha contorna tan sofisticada.
Elías Cueto | Xosé Suárez
arquitecto | arquitecto
Santiago de Compostela, novembreo 2010
Publicado en Nº 313 [sillas…]
