No traballo de Lucas Maassen as cadeiras están case por todas partes e acompáñanse con interesantes reflexións sobre os procesos que dan forma, significado ou simplemente intensidade aos obxectos. Desde o proceso de fabricación ata o proceso de valoración ou percepción dun deseño por parte da sociedade, o consumidor, etc.
O último traballo do holandés é Maasen & Sons, un deseño de cadeira no que a forma se carga de intensidade a través da colaboración dos fillos do deseñador/artista na terminación das mesmas. Cadeiras aparentemente sinxelas que con todo conteñen afinadas decisións de deseño e nas que a torpeza e rapidez do acabado final revelan unha orixe habitualmente inconfesado: o traballo infantil.
Pero non todo é deseño póvera na traxectoria do holandés. En 2010 Maasen deseñaba Sitting Gold. Trátase dunha “cadeira- lingote de ouro”, unha provocadora peza na que o deseño de cadeiras é un medio para a simple e directa acumulación de capital. Un interesante apuntamento sobre o deseño contemporáneo…
Seguindo a dirección apuntada por Enzo Mari, no traballo de Maasen os obxectos non aparentan ser senón que simplemente son. Non son aparentemente valiosos senón que literalmente valen moito, como no caso de Sitting Gold. Non son formas e deseños concretos senón pezas unidas segundo unhas determinadas instrucións como no caso de Script Chair OS, un simple protocolo de ensamblaxe no que as pezas e materiais son intercambiables.
En ocasións o traballo de Lucas apoiouse na transformación e manipulación de cadeiras que deixan de ser mobles auxiliares para converterse en presenzas virtualmente animadas que reclaman o seu propio protagonismo e atención. É o caso de Singing Chair ou as inquietantemente divertidas SSitting Chairs e Yoga Chairs.
Cadeiras que non son para sentar… Cadeiras todas elas que dan pouco ou nulo servizo e que nos interrogan sobre as nosas inconfesadas preferencias no deseño:
Realmente queremos sentarnos ou só representar a acumulación de capital e rodearnos de serviles e compracentes deseños/traballos/esforzos realizados por outros?
Mmm…
Elías Cueto, arquitecto
Santiago de Compostela, xaneiro 2012
Publicado en Nº 313 [sillas…]
Es arquitecto técnico superior de urbanismo por la EGAP, doctor en historia de la arquitectura por la ETSAC y especialista en diseño de mobiliario por THK (Alemania. En 2015 recibió el V Premio Domingo Fontán de investigación histórica y es autor de dos monografías sobre historia moderna y diseño. Ha trabajado como diseñador para diferentes firmas y ha colaborados con dos Premios Nacionales de Arquitectura. Actualmente colabora con la industria de la madera en el ámbito del desarrollo de productos y la mejora e industrialización de procesos.
